Im dritten Teil meiner kreativen Fotoschule erkläre ich das Zonensystem und setze es in Beziehung zu Lichtwerten und Kontrastumfang.
Kreativ fotografieren 3: Grundlagen | Kontrastumfang und Zonensystem
Antworten
-
Het zone systeem is een methode om in te schateen hoe iets er op de afgedrukte foto gaat uitzien. Het wordt dus meest toegepast bij zwart=wit, maar er zijn ook (landschap)fotografen die het gebruiken voor kleur.
Om het te gebruiken moet je dus testen doen voor uw type camera in combinatie met het door u gebruikte software programma en printpapier.
Je moet bv een muur met ‚tekening‘ fotograferen (de eerste foto is zone 5 omdat de belichtingsmeter altijd van zone vijf uitgaat) en dan telkens een foto nemen 1 stop donkerder tot je een volledig zwarte foto hebt zonder tekening en telkens 1 stop helderder tot je een volledig witte foto hebt zonder tekening.
Zo leer je het dynamisch bereik van uw toestel kennen en van af waar de tekening verdwijnt (bv het zou kunnen als je drie stops onderbelicht dat de veren van een raaf volledig zwart wordt, zonder dat je nog ziet dat het om veren gaat)
Als je dat regelmatig herhaalt, en je weet dat de lichtmeter van je camera zone vijf is, dan kan je op den duur gaan inschatten hoe donker het voorwerp waarvan je het licht meet er gaat uitzien op de afgeprinte foto, en kan je dus bv 1 stop verhogen als je het lichter wil op de eindfoto.
Bij film wordt aangeraden je te concentreren op de schaduwen bij het trekken van de foto, bij digitale fotografie moet je de lichte zaken zo dicht mogelijk tegen wit aanzetten, zonder dat ze overbelicht worden.Als je een nieuwe camera, software of ander soort printpapier koopt, moet je dus van voor af aan weer gaan testen totdat je uw combinatie weer zo gewoon bent dat je intuïtief kan gaan inschatten wat het eindresultaat op de geprinte foto zal zijn als je 1 stop bijtelt of 1 stop aftrekt van wat de belichtingsmeter (= zone 5) u voorstelt
Uwe heeft dus gelijk dat dat een ingewikkeld en tijdrovend systeem is dat voor de meeste amateur fotografen niet meer van toepassing is, maar anderzijds is het een systeem dat je helpt begrijpen wat je eigenlijk aan het doen bent als je een stop meer belichting geeft of als je in het software programma de zwarten wat helderder maakt en waarom bv helderder maken soms niet meer lukt (omdat er geen ‚tekening“ meer is.
I strongly advise
Auteur: Michael Frye
Uitgever: Taylor & Francis Ltd (Focal Press)
Engels Paperback 9781138859807 Druk: 2 oktober 2015 176 pagina’s
if you want to learn to use the zone system without learning to much theoretical things, by working with „Schwarz, Tiefen, Mitteltöne, Lichter und Weiß“I do not know is that book is still available, but I suppose that he will have recenter work that also works with these concepts.
I can also advise the book of Marcus , die kreative fotoschule, for everyone starting with fotography, this shoold always be your first book you buy.
Kurt
-
Thank you! 🙂
-
-
Das Zonensystem ist obsolet geworden. Der Sinn besteht darin, die Zonen des zu fotografierenden Objekts zu bestimmen, entsprechend zu belichten UND den Film entsprechend zu entwickeln. Das geht mit Filmrollen nicht, sondern nur mit Planfilm.
Wer jemals eine Vergrößerung von einem 9 x 12 cm Negativ oder gar 13 x 18 cm Negativ gesehen hat ist begeistert von dem Tonwertreichtum eines solchen Bildes.
Insgesamt eine sehr aufwendige Methode. Sowas macht nur ein Perfektionist wie Ansel Adams.-
Danke für den Input. Ich verweise darauf ja auch im Video. Ich finde das Konzept aber gut geeignet um dem Einsteiger Schwarz, Tiefen, Mitteltöne, Lichter und Weiß zu erklären.
-
Der grundsätzliche Unterschied zwischen analog und digital besteht darin, daß beim analogen Film die Schwärzungskurve S-förmig ist. Nur der Mittelteil ist linear, die Lichter und die Schatten verlaufen flacher. D.h., die Lichter brennen nicht so schnell aus und die Tiefen saufen nicht gleich ab.
Es gibt im digitalen eine Entsprechung. Wenn der Motivkontrast nicht so groß ist, daß das ganze Histogramm von 0 bis 255 ausgefüllt ist: exposure to the right, also das Histogramm rechts anschlagen lassen. Dadurch hat man in den Tiefen mehr Abstufungen, muß aber das Bild natürlich nach bearbeiten. -
Danke. Das klingt einleuchtend, dass beim physikalischen Aufnahmemedium ein Rest an »Material« erhalten bleibt, wo beim digitalen ab einer bestimmten Grenze einfach nichts mehr da ist.
Meine Expertise beginnt ja erst mit digitaler Fotografie und in Sachen Film bin ich wirklich kein Experte.
-
-
Kommentar verfassen